42. Interessant

Yup, dat ben ik blijkbaar, interessant.

Situatie: ik zit op World of Warcraft in een guild met Barman en tot voort kort ook met zijn collega -ondertussen een betere vriend dan <<- Star (hij heeft supermooie tattoo’s in de vorm van sterren). Heel erg fijne guild, waar niemand op zijn mond gevallen is. Ik zit er dan ook vooral met mannen opgescheept. Eentje daarvan is heel vriendelijk en behulpzaam geweest, van in het begin, een Nederlander nog wel. De laatste dagen sloeg vriendelijkheid om in uhm geflirt.

Eerlijk gezegd: ik ben wel geneigd om er in mee te gaan. Het is leuk, onschuldig en plagerig. Voor mij toch. Hopelijk ook voor hem. Maar ik ben wel voorzichtig hoor, ik ga me niet laten verrassen op het internet. Zelfs al is hij bevriend met Barman, je moet altijd voorzichtig zijn. Want die zelfde vriendschap zorgt er voor dat hij weet waar me te vinden. Er zijn wel meer guildies die in ons Café uitgaan. Via chat is het zo veel gemakkelijker voor me, omdat het fysieke contact wegvalt. Maar ik vertrouw het niet.

Heb de laatste tijd al genoeg kerels rond me die over de grens gaan.  Ik ben veel vriendelijker geworden, minder bang van de mensen. Maar zodra ze aan me aankomen, is die vernietigende blik er weer.

Gelukkig kan ik altijd op Barman en Star rekenen. Ze zijn mijn reddende engeltjes.

 

32. Wow, it’s WoW!

World of Warcraft, de grootste en meest succesvolle MMORPG* staat ondertussen al een jaar op mijn computer. Ongeveer toch, heb de tel niet bijgehouden.

Voor velen de hemel, voor anderen een boosdoener. Gamers zouden asociaal zijn, WoW is verslavend, enzovoort. Over de verslaving zal je mij geen enkele ontkenning horen uitspreken. Ik heb het al van dichtbij gezien en ben zelf voorzichtig met mijn game time. Het echte leven gaat voor. Voorstanders van het spel wijzen er dan weer op dat het spel wél sociaal is. Je leert er niet alleen mensen kennen, je moet je ook aan gedragsregels houden in de chat, je rol kunnen vervullen in groepen en een guild is even sociaal als bij wijze van spreken een sportclub.

Is het nu net niet daar dat Person dwars moet doen? Dat ik in het echte leven -ondanks grote vooruitgang- een sociale ramp ben, is zeker geen staatsgeheim. De meesten van mijn soort (geeky, niet altijd even vlot in de omgang) bloeien echter online open. Ik? Niet dus. Ik doe zo veel mogelijk op mijn eentje, soloing. Desnoods ga ik eerst een beetje mijn level opschroeven om die ene quest toch maar op men uppie te kunnen doen. Als ik al dungeons binnenga, is dat niet met een groep van mijn niveau zoals het hoort, maar met irl vrienden die al level 80 zijn. Volgen, kijken hoe alles en iedereen in je buurt afgeslacht wordt en dan maar looten (de buit oprapen). Wie had dat gedacht? Online nog banger zijn van menselijk contact -en vooral die sociale regels overtreden- dan in het echte leven. Rules of conduct zijn vaak onuitgesproken en niet mijn ding. Bang dat ik fouten maak en te veel vijanden pull, of niet op mijn gemak om de lootregels af te spreken. Er is altijd wel iets dat me tegenhoudt.

In Gent had ik altijd mijn lint om me achter te verstoppen, in WoW voel ik me zo open en bloot, zelfs achter mijn toetsenbord. Geef maar eens toe dat je een level 44 noob bent. Dat je eigenlijk er niks van kan. Level 80 zal nog lang op zich laten wachten, tenzij ik mijn speelstijl helemaal omgooi.

Border(on)line, het is me wat.

* MMORPG: massive multiplayer online role playing game